همه چیز در مورد میگرن

گالن دانشمند فرانسوی در قرن چهاردهم اصطلاح همی کرانیا یا سردرد یک سویه را برای توصیف اختلالی دوره ای شامل درد در یک نیمه‌ی جمجمه به به شکل حمله ای، همراه با استفراغ و ترس از نور که به فواصل منظم تکرار می‌شد و هر حمله با خواب، تسکین پیدا می کرد به کار برد. واژه‌ی همی کرانیا بعدا در قرن هجدهم به زبان فرانسوی به میگرن تغییر یافت که همان درد در نیمه‌ی سر می باشد. البته درد در کمتر از ۶۰ درصد موارد فقط به یک نیمه‌ی سر محدود می شود.

حملات میگرن تکرار شونده و آزاردهنده است ولی حطرناک نیست؛ در این حملات سردرد معمولا علامت اصلی است. سردردی که ۴ تا ۷۲ ساعت به طول می انجامد و با تهوع، استفراغ، گریز از نور و صدا و بو همراه است و مجموعه‌ی این علائم در حین حمله موجب اشکال در کارکرد روزانه‌ی شخص می گردد.

هر حمله ی سردرد میگرنی بین ۳ ساعت تا ۳ روز طول می کشد و وقوع بیش از یک حمله در هر ۳ تا ۴ هفته غیر معمول است . در صورتی که سردردی از این معیارهای زمانی پیروی نکند، به احتمال یا میگرن نیست و یا یک سردرد تنشی نیز همراه آن وجود دارد که به آن « الگوی سردرد توام » گفته می شود .

سردرد میگرنی به طور معمول ماهیت کوبنده یا ضرباندار داشته و اغلب به حدی شدید است که موجب میشود بیمار در اتاق تاریک بخوابد و به مدت یک روز استراحت کند. سردرد میگرنی اغلب از پیشانی یا ناحیه‌ی پیش سری آغاز شده و حداقل در چند ساعت اولیه یکطرفه است، هر چند که سردرد دوطرفه نیز می تواند در میگرن دیده شود.

حداقل یکی از موارد زیر مطرح کننده تشخیص میگرن است:

• تهوع
• استفراغ
• ترس از نور
• افزایش حساسیت نسبت به صدا یا اختلالات نورولوژیک موضعی کوتاه مدت.

عوامل دخیل در حملات میگرنی :

• استرس و نگرانی
• قاعدگی
• ضدبارداریهای خوراکی
• خشم و ناراحتی
• ناتوانی جسمی و خستگی
• بیخوابی
• گرسنگی
• ضربه‌ی سر
• غذاها و نوشابه‌های حاوی نیتریت، گلوتامات، نمک، تیرامین و سایر مواد شیمیایی ناشناحته
• آب و هوا یا تغییرات ناگهانی ، درجۀ حرارت

دارو و درمان به منظور پیشگیری از میگرن

• مسدودکننده های بتا، مانند پروپرانولول (ایندرال )
• عصارۀ ریشۀ butterbur و مکمل گیاهی feverfew
• متیسرجید ( سانسرت )
• پیزوتیفن ( سندروگران )
• ریبوفلاوین ( ویتامین B2 )
• مصرف استروئیدها، مانند دگزامتازون ( تزریق وریدی ) ممکن است موجب پیشگیری از بروز حملات سردرد میگرن یا سردردهای خوشه ای گردد.

سردردهای عروقی تیپ میگرن

• میگرن کلاسیک : ۱۵ ذقیقه تا نیم ساعت قبل از شروع سردرد بیمار از علائم چشمی شکایت می کند. این علائم به صورت پیدایش نقاط و لکه های نورانی در جلوی چشم ظاهر می شود. در ابتدا سردرد به یک درد مبهم در ناحیۀ فرونتال ( پیشانی ) یا تمپورال ( گیجگاهی ) و یا عقب یک کره چشم ظاهر شده، همیشه یکطرفه بوده، به فاصله کمی شدت افزایش یافته و شکل ضربانی به خود میگیرد، در این مرحله بیمار رنگ پریده شده، دارای حالت تهوع، تعریق زیاد، و تکرر ادرار می باشد.
• میگرن آتیپیک : سردرد در این عده نیز ضربانی بوده، ممکن است یکبار در نیمه راست سر و حملات بعدی در طرف چپ سر و یا در دو طرف باشد. تهوع و استفراغ نیز همیشه در این دسته دیده میشود.
• میگرن همی پلژیک : ارتباط نزدیکی بین استرس، قاعدگی و بروز علائم این نوع میگرن وجود دارد. قبل از پیدایش سردرد، علائمی نظیر همی پارزی ( همی پلژی ) و اختلالات حسی و یا حرکتی در یک طرف بدن پیدا میشود. به تدریج که درد در چشم و ناحیه گیجگاهی طرف مخالف همی پارزی پیدا میشود، این علائم از بین می رود. این نوع میگرن خطرناک بوده و احتیاط به آنژیوگرافی دارد.
• میگرن اُفتالموپلژیک : به هنگام بروز سردرد علامت فلج عصب سوم در همان طرف پیدا می شودکه با دوبینی و گاهی مواقع گشاد شدن مردمک همان چشم توأم است. آنژیوگرافی نیز ضروری است.
• میگرن شکمی : که بیشتر در کودکان دیده میشود. حملات درد شکمی توأم با تهوع و استفراغ و که چندین ساعت به طول می کشد، غالبا سردرد وجود ندارد،ولی علائمی نظیر رنگ پریدگی، لرز و تکرر ادرار دیده میشود.
• میگرن باسیلار : علائم به صورت سرگیجه، آتاکسی و اختلالات چشمی دو طرفه بروز نموده و بعد سردرد ظاهر میشود. ضربانی بوده، ولی بیشتر در ناحیه پس سر اتفاق می افتد، حملات بعد از دو سه ساعت با تهوع و استفراغ خاتمه می یابد.

ورزش و میگرن :

همانطور که گفته شد میگرن نوعی سردرد است که برخی افراد را گرفتار می کند. سردرد به صورت عود کننده و شدید بوده و اغلب موارد فرد را آزار می دهد و فعالیت های معمول را مختل می سازد. یک برنامۀ ایروبیک ملایم، می تواند تناوب حملات و شدت حمله های سردرد را کاهش دهد. در واقع ورزش مداوم و شدید می تواند منجر به تسریع روی دادن سردرد میگرنی شود؛ به همین دلیل باید در انجام فعالیت ها دقت و احتیاط کنید. همچنین نوع فعالیتی که می کنید باید سنجیده و دقیق باشد تا فعالیت منجر به تشدید سردرد نگردد.

ورزش روزانه به عنوان یک عامل پیشگیری کننده محسوب می شود . البته این عامل در زمان بروز حملۀ میگرن نمی تواند با درد رقابت کند و در این زمان مؤثر نیست.

ورزش و فعالیت، تنش‌ها و و فشارهایی را که بر بدن وارد می شود، از بین می برد. همچنین گردش خون در بدن را تسهیل می کند. هردوی اینها تغییرات فیزیولوژیکی هستند که احتمال حمله های میگرنی را کاهش می دهند.

چنانچه در انجام ورزش ها با مشکلی مواجه شدید، باید ورزش را قطع کرده و از پزشک خود راهنمایی بخواهید.

چند ورزش برای بهبود میگرن :

• قدم زدن یا دویدن با مدت ۳۰ دقیقه در روز و حداقل سه بار در هفته .
• به ورزش مورد علاقه بپردازید مانند : تنیس، بسکتبال، بیسبال، فوتبال
• به میزان پنج بار در هفته دوچرخه سواری

 

همه چیز در مورد میگرن